Covid-19 salgını nedeniyle #evdekal kampanyası ve de idari izin olması dolayısıyla sürekli olarak evde olmanın verdiği “genişçe zaman” nimetlerinden mümkün mertebe neye uzun zamandır vakit ayıramadıysam onları yapmaya çalışıyorum. Bunlardan biri de uzun zamandır niyet ettiğim ancak günlük koşuşturmaca esnasında bir türlü fırsat bulamadığım puzzle yapımı oldu.
“Evde yapılacak aktiviteler” diye bir liste düzenlesem; hiç şüphesiz ki pek çok insan gibi ilk aklıma gelen etkinliklerden biri de puzzle yapımı olur. Bu sebeple hiç bir alışverişimde vazgeçemediğim n11 üzerinden beğendiğim bir resmi seçerek siparişini verdim. Ancak resmi seçerken dikkatlice süzmeyip tablonun geneline odaklanmıştım ve bunun cezasını da puzzle a başladıktan sonra görecektim 😅
Puzzle 1000+1000 şeklinde tek kutuda 2 puzzle şeklinde geldi. Aynı zamanda yapıştırıcısının da olması gönlümü bir hoş etmedi desem yalan olur. Ben henüz ilkini yaptım ancak ikincisi için sanıyorum ki uzunca bir süre elleşmem ağzımın payını aldım 😇🤗 Puzzleda öncelikle yapılması gereken köşeleri belirlemek ve bu konuda 68×48 ölçülerinde bir portrenin tam olarak köşelerinin kaça kaç olacağını bilmediğim için köşelerini deneme-yanılma usulü ile bulmaya kalkıştım, biraz zahmetli olsa da köşeleri ayırabildim.
Ortaya Çıkan Bazı Zorluklar
Tablonun farklı bölümlerinde hemen hemen aynı tonların kullanılması ve de renklerin soluk, görünümün pastel olması ise ikinci bir handikap oldu benim için. Çünkü ayırdığım renkler birbirine yakın tonlar olsa da biri tam ortada, biri köşelerde, biri alakasız yerlerde çıkabiliyordu ve pastel olması nedeniyle de her ton neredeyse her tona uyabiliyordu.
Bir süre sonra artık başladığım masanın alçak olması ve sürekli eğilip kalkma sıkıntısıyla farklı bir masaya transfer ettim parçaları. Yeni masada da oldukça yoğun bir mesai harcıyordum hatta bir ara bilgisayarı, kitap okumayı, film izlemeyi vs. bırakıp komple bununla uğraşır hale geldim. Parçalar salonda dağınık oldukça beni rahatsız ediyordu çünkü. Bir ara yerlerde, duvarlarda vs. ton farklarını kesmeye bile başladım, o esnada anladım ki bu puzzle işleri tam olarak bana göre değilmiş.
Hatta yapım esnasında çok kez bazı parçaları tek tek aradım. Bulamadım ve “kesin eksik gönderdiler, var ya eksik falan çıkarsa ebelerini miyavladım bu adamların” diye söylenmeden de kendimi alıkoyamadım 😄
Ancak son gün artık yavaş yavaş parçaların direk bulunulması ne ortaya çıkan tablo beni gerçekten mutlu etti. Tüm yorgunluk, sinir, stres o arada uçtu gitti. Akşamları yaparken camı hafif aralayıp, fonda çalan sakince şarkılarla yeni evde yaptığım bu ilk puzzle’ı sanırım unutulmazlarım arasına alacağım 😇🤓 Bitiminin hemen ardından içinden çıkan yapıştırıcı ile güzelce yapıştırsam da; içim rahat etmediği için bir de arka kısmına güzelce koli bandı geçtim. Zımba gibi oldu minnoş 😅
Bir yanıt yazın